اثر خطر زلزله منطقه بر انتخاب روش بهسازی یک قاب بتن آرمه معیوب

توسعه‌ی روزافزون روش‌های ارزیابی عملکرد لرزه‌ای سازه‌ها و فراهم آوردن یک توزیع احتمالاتی از پاسخ‌های مطلوب باعث شده است که، مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد به یکی از مهم‌ترین حوزه‌های تحقیق تبدیل شود. یکی از جنبه‌های این حوزه فراهم آوردن امکان مقایسه بین گزینه‌های مختلف طراحی و بهسازی با استفاده از مفاهیمی چون عملکرد در مقابل فروریزش می‌باشد. در این مطالعه برای بررسی این فرآیند، یک ساختمان بتنی ضعیف به دو روش مختلف، مهاربند فلزی و میراگر اصطکاکی سیلندری، بهسازی شده و در نرم‌افزارOpenSees مدلسازی گردید. و با انتخاب 15 شتاب‌نگاشت، تحلیل دینامیکی فزاینده بر روی سه مدل انجام شد. با استفاده از تحلیل احتمالاتی و منحنی خطر لرزه‌ای منطقه به بررسی ارزیابی عملکرد ساختمان‌ها پرداخته شد. نتایج حاصل نشان می‌دهد استفاده از روشهای بهسازی مذکور احتمال فروریزش را در هر دو سطح عملکردی IO و CP کاهش می‌دهد. این در حالی است که با لحاظ کردن منحنی خطر لرزه‌ای منطقه که در آن مشخصات سختی سازه ملحوظ می‌باشد نتایج متفاوتی حاصل می‌شود. در این مطالعه احتمال آسیب اگر چه برای یک سطح خطر مشخص برای دو روش بهسازی کاهش می‌یابد ولی در سازه بهسازی شده با مهاربند در سطح عملکرد CP نسبت به سازه اولیه افزایش پیدا کرده است.